กริยาเติม S: การใช้งานและกฏการเติมในภาษาไทย

กริยาเติม s ในภาษาไทย (Verb Conjugation in Thai)

นิยามของกริยาเติม (Definition of Verb Conjugation)

กริยาเติม s หรือ verb conjugation เป็นกระบวนการที่เราจะเปลี่ยนรูปกริยา เพื่อให้ตรงกับประธานเอกพจน์ภายในประโยค พูดง่ายๆ ก็คือการเติม s หรือ es ลงไปในตำแหน่งสุดท้ายของกริยา อันที่จริงแล้ว กฎการเติม s หรือ es นี้มีหลายกฎ ขึ้นอยู่กับกริยาแต่ละตัว

การเติมกริยาในปัจจุบัน (Conjugation of Verbs in Present)

ในภาษาไทย กริยาในของบุราณสามารถเติม s หรือไม่เติมก็ได้ ขึ้นอยู่กับประธานเอกพจน์ ถ้าประโยคมีประธานเอกพจน์ในรูปอันดับสามเพศเป็นบุรุษ จะไม่จำเป็นต้องเติม s หรือ es เข้าไป
เช่น
– เธออยู่ที่นี่ (She is here)
– เขาจะมาใหม่ (He will come later)

แต่ถ้าประโยคมีประธานเอกพจน์เป็นบุรุษหรือนางเป็นประธานเอกพจน์ คำกริยาจำเป็นต้องเติม s หรือ es ไป
เช่น
– เขาเดินไป (He walks)
– เธออัดเสียงให้ดังขึ้น (She raises her voice)

การเติมกริยาในอดีต (Conjugation of Verbs in Past)

ในกริยาเติมในอดีต ไม่จำเป็นต้องเติม s หรือ es เข้าไปในกริยา แต่ใช้รูปกริยาช่องที่ 2 (V2) แทน
เช่น
– เขาทำงานที่นั่น (He worked there)
– เธอพูดคนละด้าน (She spoke on different sides)

การเติมกริยาในอนาคต (Conjugation of Verbs in Future)

กริยาในอนาคตไม่ต้องเติม s หรือ es เข้าไปในกริยา แต่ใช้เหมือนกับกริยาในปัจจุบัน ขึ้นอยู่กับประธานเอกพจน์ว่าเป็นบุรุษหรือนาง
เช่น
– เขาจะคิดอย่างรอบคอบ (He will think carefully)
– เธอจะร้องเพลง (She will sing)

การเติมกริยาในภาคผัน (Conjugation of Verbs in Imperative)

เมื่อต้องการเตือนหรือสั่งให้ผู้อื่นทำอะไรบางอย่าง เราจะใช้รูปผันของกริยาเพื่อโดยตรง
เช่น
– มานั่งที่นี่ (Come and sit here)
– เดินเข้า (Walk in)

การเติมกริยาในภาคเต็ม (Conjugation of Verbs in Infinitive)

กริยาในภาคเต็มไม่ต้องเติม s หรือ es ใดๆ
เช่น
– ไปและทำ (Go and do)
– เก็บอย่างรอบคอบ (Collect properly)

กริยาเติมแบบหน่วง และกริยาเติมแบบเปลี่ยนรูป (Conjugation of Verbs with Tense and Form Change)

บางกริยาในภาษาไทย แม้จะไม่ต้องเติม s หรือ es เข้าไป แต่รูปร่างของกริยาอาจมีการเปลี่ยนแปลงเมื่อเจอกับคำบุราณหรือประโยคที่เกี่ยวข้อง
เช่น
– ผมเห็นเขากินข้าว (I saw him eat rice)
– เราไปกันเถอะ (Let’s go together)

คำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับกริยาเติม (Vocabulary Related to Verb Conjugation)

– ประธานเอกพจน์ กริยาเติมs (Subject Noun with Verb Conjugation s)
– หลักการเติม s (Principle of Verb Conjugation s)
– เอกพจน์ เติม s (Noun to be Conjugated with s)
– การเติม s es ในประโยค (Conjugation of s es in a Sentence)
– การเติม s es ประธาน (Subject Noun Conjugation with s es)
– การเติม s es คํานาม (Noun Conjugation with s es)
– Fly เติม s หรือ es (Conjugation of Fly with s es)
– See เติม s หรือ es (Conjugation of See with s es)
– กริยาเติม s (Verb Conjugation with s)

FAQs (Frequently Asked Questions)

Q: กริยาเติม s ในภาษาไทยเป็นอย่างไร?
A: กริยาเติม s ในภาษาไทยคือกระบวนการเพิ่ม s หรือ es ลงไปในตำแหน่งสุดท้ายของกริยา เพื่อให้ตรงกับประธานเอกพจน์

Q: กริยาที่ไม่ต้องเติม s หรือ es คืออะไรบ้าง?
A: กริยาที่ไม่ต้องเติม s หรือ es คือกริยาที่มีประธานเอกพจน์เป็นบุรุษในรูปอันดับสามเพศหรือกริยาที่มีประธานเอกพจน์เป็นนาง

Q: กริยาเติมแบบเปลี่ยนรูปคืออะไร?
A: กริยาเติมแบบเปลี่ยนรูปคือกริยาที่พบการเปลี่ยนรูปขึ้นอยู่กับคำบุราณหรือประโยคที่เกี่ยวข้อง

Q: คำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับกริยาเติมมีอะไรบ้าง?
A: คำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับกริยาเติม เช่น ประธานเอกพจน์ กริยาเติมs หลักการเติม s เอกพจน์ เติม s การเติม s es ในประโยค การเติม s es ประธาน การเติม s es คํานาม Fly เติม s หรือ es See เติม s หรือ es กริยาเติม s

อ้างอิง:
– ครูสุภาพร โชติปัจจานุกูล. (n.d.). อักษรวิเศษและกริยาเติมแทนกัน. Retrieved from https://everybodylearnsthailand.wordpress.com/2015/07/14/

กริยาเติม s ในภาษาไทยเป็นส่วนสำคัญของการสื่อสารและการพูดภาษาไทย การรู้จักกริยาเติม s ให้แม่นยำจะช่วยให้เราสามารถแสดงความเหมาะสมทางภาษาได้อย่างถูกต้อง และสื่อสารได้ชัดเจน โดยปฏิบัติตามหลักการและตัวอย่างที่นำเสนอในบทความนี้ เราสามารถพัฒนาทักษะการใช้ภาษาไทยได้อย่างมีประสิทธิภาพและเป็นระบบ

กริยาเติม “s” ใช้ยังไง?

ในภาษาไทย เราใช้กริยาเติม “s” เพื่อแสดงรูปแบบปัจจุบัน (Present Tense) และรูปแบบสามช่อง (Third Person Singular) ของกริยา โดยกริยาที่เติม “s” จะใช้กับบุคคลที่สามเพียงคนเดียว หรือเฉพาะบุคคลหนึ่งเท่านั้น ดังนั้น กริยาที่ใช้งานรูปแบบกริยาเติม “s” จะมีอยู่ในรูปแบบ กริยาที่ 3 ของ “to be” (is/am/are) และกริยาทั่วไปหลายประเภท เช่น เครื่องหมายกระชับที่เติม “s” เพื่อแสดงประธานที่เป็นบุคคลที่สามเดียว

การเติม “s” สำหรับกริยาในรูปทั่วไป

ในกรณีที่เราใช้กริยาในกรุ๊ปเฉพาะบุคคลที่ 3 แบบเป็นบุคคลเดียว (Third Person Singular) เช่น he, she, it หรือนามธรรม เราจะต้องเติม “s” เข้าไปที่กริยา เพื่อแสดงออกให้เห็นว่าประธานนั้นเป็นบุคคลที่สามเดียว

ตัวอย่าง:
– He walks to school every day. (เขาเดินไปโรงเรียนทุกวัน)
– She plays the piano beautifully. (เธอเล่นเปียโนได้สวยงาม)
– The dog barks at strangers. (หมาเห่าต่อคนแปลกหน้า)

การเติม “s” สำหรับกริยาในรูปที่ 3 ของ “to be” (is/am/are)

สำหรับกริยาในรูปแบบกริยาที่ 3 ของ “to be” เพื่อให้มีรูปแบบปัจจุบัน เราจะต้องเติม “s” หลังกริยา หรือเวลาอยู่ในช่องที่ 3 ในกรณีเฉพาะที่กริยาสุดท้ายจะเป็น “is” และกริยาก่อนหน้านั้นเป็นนามธรรมที่เห็นประธานเป็นบุคคลที่สามเดียว (Third Person Singular)

ตัวอย่าง:
– She is beautiful. (เธอสวยงาม)
– He is smart. (เขาเก่ง)
– The cat is sleeping. (แมวกำลังนอน)

FAQs

Q: การเติม “s” บนกริยาเติม “s” สามารถทำได้หรือไม่?
A: ไม่ใช่ กริยาที่เติม “s” แล้วไม่ต้องการการเติม “s” เพิ่มเติม ในกรณีที่เราใช้กริยาในรูปแบบกริยาเติม “s” อยู่แล้ว เราจะไม่ต้องเติม “s” เพิ่มเติมอีก

Q: กริยาในรูปแบบปัจจุบันที่ไม่ได้เติม “s” หรือ “es” เสมอเรียกว่าอะไร?
A: กริยาในรูปแบบปัจจุบันที่ไม่ได้ต้องการการเติม “s” หรือ “es” เรียกว่ากริยาในรูป Infinity โดยแทนด้วย “to” ตามหลัง ตัวอย่างเช่น: to walk, to play

Q: ฉันต้องการแจ้งบอกเหตุการณ์ใด ๆ ที่มีการเติม “s” ของกริยา ต้องใช้คำใดบ้าง?
A: เมื่อเราต้องการแจ้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในรูปแบบปัจจุบัน (Present Simple) และเกี่ยวข้องกับบุคคลเดียว (Third Person Singular) เราสามารถใช้คำศัพท์เช่น “always, usually, often, sometimes, rarely” และ “never” ร่วมกับกริยาเติม “s” เพื่อเสริมความหมายให้ชัดเจนขึ้น ตัวอย่างเช่น: She always eats breakfast. (เธอกินอาหารเช้าเสมอ)

ในภาษาไทยเราใช้กริยาเติม “s” เพื่อแสดงรูปแบบปัจจุบันและกริยาที่เป็นบุคคลหนึ่ง (Third Person Singular) โดยมีรูปแบบทั้งกริยาในรูปทั่วไปและกริยาในรูปที่ 3 ของ “to be” (is/am/are) มาใช้ ให้ความสำคัญกับการใช้ “s” เพื่อเป็นตัวบ่งบอกว่าเป็นกริยาที่เกี่ยวข้องกับบุคคลที่สามเพียงคนเดียว ในกรณีที่เราใช้ “s” แล้วไม่ต้องการเติมอีก เราจะไม่ต้องเติม “s” เพิ่มเติม และข้อตกลงทีสำคัญอื่น ๆ เกี่ยวกับกริยาเติม “s” นั้นมีการใช้ด้วยคำศัพท์เพื่อเสริมความหมายให้ชัดเจนขึ้น

กริยาเอกพจน์เติมsไหม: ตอบสนองคำถามและความเข้าใจในกริยาเอกพจน์เติมsไหมในภาษาไทย

ในภาษาไทยการใช้กริยาเอกพจน์เติมsไหม (possessive verb with the particle “s”?) เป็นสิ่งที่ท้าทายนักเรียนหลายคน นี่เป็นเพราะทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทยมีลักษณะไวยากรณ์ที่แตกต่างกัน กฎต่างๆ ในการใช้กริยาเอกพจน์เติมsไหมในภาษาไทยนั้นจึงกระจายอยู่ในบทความนี้ภายใต้ขอบเขตของภาษาไทยเท่านั้น

หลักการใช้กริยาเอกพจน์เติมsไหมในภาษาไทย

ในภาษาไทย กริยาเอกพจน์เติมsไหมถือเป็นรูปการเติมคำศัพท์ในประโยค ที่เสียงที่sของกริยานั้นปรากฎในบริเวณท้ายสุดของคำกริยา เท่านั้น ยกตัวอย่างเช่น

1. เขาเดิน (He walks) – เขาเดินs (He walks)

ในกรณีนี้ การใช้ “เดินs” จะทำให้เรารู้ว่าเขาเดินซ้ำหลายครั้ง หรือมากกว่าหนึ่งครั้ง

2. เมื่อคุณนอน (When you sleep) – เมื่อคุณนอนs (When you sleep)

กรณีนี้การใช้ “นอนs” ก็จะแสดงถึงการทำกิจกรรมการนอนอีกครั้งหรือกิจกรรมคล้ายนอน

จะเห็นได้ว่าในส่วนใหญ่กริยาเอกพจน์เติมsไหมในภาษาไทยมักใช้เพื่อสื่อประโยคที่กริยาแสดงการเกิดขึ้นซ้ำหลายครั้ง หรือการเกิดขึ้นอีกครั้ง

FAQs เกี่ยวกับกริยาเอกพจน์เติมsไหม

คำถามที่ 1: กริยาเอกพจน์เติมsไหมในภาษาไทยมีคุณสมบัติเหมือนด้วยกับกริยาsในอังกฤษหรือไม่?

คำตอบ: ในภาษาไทย การใช้กริยาเอกพจน์เติมsไหมจะมีความหมายที่แตกต่างจากการใช้กริยาs ในอังกฤษ ในภาษาไทย เอกพจน์เติมsไหมใช้เพื่อระบุการกระทำที่เกิดขึ้นซ้ำหลายครั้ง หรือเกิดขึ้นอีกครั้ง ส่วนกริยาsในอังกฤษใช้ระบุความเป็นของเจ้าของสิ่งของ

คำถามที่ 2: การใช้กริยาเอกพจน์เติมsไหมในภาษาไทยยากแล้วหรือไม่?

คำตอบ: ในการเรียนรู้ภาษาไทย การเข้าใจและใช้งานกริยาเอกพจน์เติมsไหมอาจมีความยากลำบากและซับซ้อนเมื่อเปรียบเทียบกับภาษาอังกฤษ แต่ต้องเข้าใจว่าภาษาทั้งสองภาษาก็มีกลไกการใช้งานคำกริยาที่แตกต่างกัน การฝึกฝนใช้งานในความสนใจและการอ่านและเขียนในชีวิตประจำวันจะช่วยให้สามารถใช้งานกริยาเอกพจน์เติมsไหมได้อย่างถูกต้อง

คำถามที่ 3: การใช้กริยาเอกพจน์เติมsไหมจำเป็นต้องใช้ในทุกกรณีหรือไม่?

คำตอบ: การใช้กริยาเอกพจน์เติมsไหมภาษาไทยไม่จำเป็นต้องใช้ในทุกกรณี การใช้ขึ้นอยู่กับความหมายที่ต้องการสื่อให้ผู้ฟังหรือผู้อ่านเข้าใจ ถ้าหากต้องการสื่อถึงการกระทำที่เกิดขึ้นซ้ำหลายครั้งหรือการกระทำที่เกิดขึ้นอีกครั้ง ก็สามารถใช้กริยาเอกพจน์เติมsไหมได้

คำถามที่ 4: ในกรณีที่ใช้กริยาเอกพจน์เติมsไหมในภาษาไทยแล้วผิดพลาด จะมีผลกระทบอย่างไรบนความหมายของประโยค?

คำตอบ: การใช้งานไม่ถูกต้องของกริยาเอกพจน์เติมsไหมอาจส่งผลให้ความหมายของประโยคไม่เป็นลักษณะของตำแหน่งที่ต้องการเสนอ และผู้อ่านหรือผู้ฟังอาจเข้าใจผิดความหมายของประโยคได้

สรุป

ในการใช้งานกริยาเอกพจน์เติมsไหมในภาษาไทย นักเรียนควรเข้าใจว่าการใช้งานต่างๆ ของกริยานี้บนระบบภาษาไทยแตกต่างจากภาษาอังกฤษ การที่จะใช้ในประโยคเป็นไปอย่างถูกต้องนั้น ควรพิจารณาตัวอย่างการใช้งานเป้าหมายและความหมายในด้านที่ต้องการสื่อ ในการใช้งานภาษาไทยที่ถูกต้องช่วยให้ผู้อ่านหรือผู้ฟังเข้าใจความหมายของประโยคได้อย่างถูกต้อง

ประธานเอกพจน์ กริยาเติมs (Praphan Ek Phon, Garriya Terms) are an essential part of the Thai language. These verbs play a significant role in sentence construction, as they modify the subject and create a more detailed picture of the action taking place. In this article, we will take a closer look at these verbs, their usage, and answer some frequently asked questions.

กริยาเติมs, or verbs with the suffix “-s,” are used to describe actions or activities that someone regularly performs. These verbs can be applied to both animate and inanimate subjects, and they enable speakers to convey important information about frequency, routine, or repeated actions. They provide a dynamic aspect to the language, making it more nuanced and vivid.

To illustrate, let’s examine the process of how “-s” verbs are created. Generally, verbs ending in a consonant, such as เรียน (rian, to study) or เขียน (khian, to write), can be transformed into verbs with the “-s” suffix. This transformation involves adding the letter “s” directly after the final consonant sound. So เรียน (rian) becomes เรียนs (rians), and เขียน (khian) becomes เขียนs (khians). It is important to note that this applies to regular verbs, and there are exceptions to this rule, which we will address later.

Using these “-s” verbs, speakers can provide important details about their routine or frequently performed activities. For example, instead of saying “ผมเรียนทุกวัน” (phom rian thuk wan, I study every day), we can say “ผมเรียนsทุกวัน” (phom rians thuk wan). The modified sentence adds depth and emphasizes the repeated nature of the action. This simple change allows for a clearer communication of the speaker’s habits or routines.

Now, let’s address some frequently asked questions about Praphan Ek Phon, Garriya Terms:

Q: Can any verb be modified with the “-s” suffix?
A: No, not all verbs can be transformed using the “-s” suffix. Some verbs, such as กิน (kin, to eat) and นอน (non, to sleep), undergo a different transformation if used with the “-s” suffix.

Q: How do we modify verbs ending with the consonants “ง” (ng), “ม” (m), “ณ” (n), or “ญ” (y)?
A: Verbs ending with these consonants require dropping the final consonant and adding “-เs” instead. For example, กิน (kin) becomes กินเs (kins), and นอน (non) becomes นอนเs (nons).

Q: Are there any exceptions or irregular verbs?
A: Yes, some verbs don’t follow the usual pattern. They may change their pronunciation or have a different vowel sound. For instance, ไป (bpai, to go) becomes ไปs (bpais), and ดู (doo, to see) becomes ดูs (doos).

Q: Can “-s” verbs be used with non-human subjects?
A: Absolutely! “-s” verbs can be applied to both animate and inanimate subjects. For example, “รถคันนี้วิ่งsเร็ว” (rot khan nee wing s reo, This car runs fast) or “ต้นไม้นี้โตเร็วs” (ton mai nee dtoh reo s, This tree grows fast).

Q: Can “-s” verbs be used to describe actions in the past or future tense?
A: No, the “-s” verbs are specifically used to describe present or ongoing actions. To convey actions in the past or future tense, other verb forms are employed, such as adding specific time indicators or using different verb conjugations.

Q: Are there any other nuances or usage tips related to “-s” verbs?
A: One important consideration is that “-s” verbs are not used when talking about singular actions or one-time events. They are exclusively used for repeated or habitual actions. Additionally, “-s” verbs are not conjugated based on the subject. Regardless of whether the subject is singular or plural, the verb remains the same.

In conclusion, ประธานเอกพจน์ กริยาเติมs are a vital aspect of the Thai language, enabling speakers to express regular or habitual actions. By adding the “-s” suffix to verbs, individuals can provide important information about their routines, habits, or repeated activities. Though there are some exceptions and irregular verbs, the use of “-s” verbs remains consistent regardless of the subject’s number. Understanding and appropriately utilizing these verbs will undoubtedly enhance your fluency in Thai and provide more clarity in your communication.

หลักการเติม “s” ในภาษาไทย

การเติม “s” เป็นหลักการทางไวยากรณ์ที่สำคัญในภาษาไทย ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการเปลี่ยนรูปคำไทย ซึ่งส่งผลต่อทั้งพจนานุกรมและการใช้ภาษาในชีวิตประจำวันของคนไทยไปจนถึงวันนี้ ในบทความนี้เราจะมาอธิบายหลักการเติม “s” ในภาษาไทยและบอกเหตุผลว่าทำไมการเติมถึงมีความสำคัญ อีกทั้งยังมีส่วนของคำถามที่พบบ่อยจากผู้เรียนว่าถ้าอยากเติม “s” แล้วคำหลังเติมต้องเป็นรูปบางรูปรึเปล่า และการเติม “s” มีบทบาทในการสร้างสรรค์คำใหม่อย่างไร มาทำความเข้าใจด้วยกันเลย!

หลักการเติม “s” ในภาษาไทยเป็นอย่างไร?

ในภาษาไทย หลักการเติม “s” จะถูกใช้อย่างแพร่หลายในการเปลี่ยนรูปคำโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเติมเพศของคำนาม จากคำนามที่ไม่มีเพศอยู่หลายคำ พวกคำนามหรือนามธรรมที่ไม่ระบุเพศเช่น นักเรียน คาบเครื่องเรียน พ่อ แม่ หมอ มหาเทพ และอื่นๆ หากต้องการระบุเพศของคำนามเหล่านี้เราจะต้องเติม “s” เข้าไปเพื่อระบุตัวแทนของเพศชาย หรือเพศหญิง ที่ถูกต้องกับคำนามนั้น ตัวอย่างเช่น “นักเรียนผู้ชาย” และ “นักเรียนผู้หญิง” คือตัวแทนสำหรับนักเรียนทั้งคนชายและคนหญิง

สาเหตุที่มีการเติม “s” ในภาษาไทย

หลักการเติม “s” ในภาษาไทยก่อนหน้านี้ได้ถูกนำมาจากภาษาอังกฤษ ที่มีการใช้ “s” ในการเปลี่ยนรูปคำต่างๆ อย่างเช่น คำนาม that เมื่อต้องการแสดงส่วนพหูน้ำที่มีหลายคนเราจะเติม “s” เข้าไปเพื่อให้เป็นรูปสกุลของคำนามเพื่อให้รู้ว่าอ้างถึงหลายคน ตัวอย่างเช่น “that คือคู่หูน้ำ” และ “those คือ คู่หูน้ำ” ซึ่งมีความสอดคล้องกับในภาษาไทย

การเติม “s” เป็นส่วนหนึ่งของการกำหนดเพศให้กับคำไทย เพื่อเป็นการจ่ายเสียงและความหมายว่าอ้างถึงคนเพศใด ยกตัวอย่างเช่น คำนาม “นักเรียน” เราสามารถใช้ “นักเรียนผู้ชาย” เพื่อแสดงถึงเพศชายคนใดคนหนึ่งในกลุ่มนักเรียน หรือใช้ “นักเรียนผู้หญิง” เพื่อแสดงถึงเพศหญิงคนใดคนหนึ่งในกลุ่มนักเรียน

คำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับการเติม “s” ในภาษาไทย

คำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับการเติม “s” ในภาษาไทยมีดังนี้:

1. ถ้าอยากเติม “s” แล้วคำหลังเติมต้องเป็นรูปบางรูปรึเปล่า?
ตามหลักการใช้ “s” ในภาษาไทย เราจะต้องตรวจสอบรูปคำนามหรือนามธรรมที่ต้องการเติม “s” เข้าไปก่อนว่าเป็นรูปบางรูปหรือเปล่า ถ้าเป็นรูปบางรูป เราต้องเติม “s” เข้าไปโดยตรง แต่ถ้าเป็นรูปหลายรูป เราจะต้องปรับปรุงรูปคำตามหลังเติมให้ถูกต้องตามหลักการเติม “s” โดยเรียกว่าการรับรู้รูปตามเพศของคำนาม

2. การเติม “s” มีบทบาทในการสร้างสรรค์คำใหม่อย่างไร?
การเติม “s” ในภาษาไทยไม่เพียงแค่ใช้เพื่อแสดงถึงเพศของคำนามเท่านั้น แต่ยังสามารถใช้ในการสร้างคำบางคำที่ทำให้เกิดความเสมือนจริง หรือเด่นชัดขึ้น ตัวอย่างเช่น การเติม “s” ในคำว่า “ตรง” เมื่อเราพูดว่า “ตรงs” เสียง “s” ที่ใช้เติมเข้าไปสร้างคำใหม่สร้างความรู้สึกของการเป็นเสียงรบกวน หรือการยืดเสียงคำบางคำ

ในสรุป หลักการเติม “s” ในภาษาไทยมีความสำคัญอย่างมาก ทั้งในการเปลี่ยนรูปคำและกำหนดเพศของคำนาม การเติม “s” ยังมีบทบาทในการสร้างสรรค์คำใหม่อีกด้วย อีกทั้งได้มีการอธิบายคำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับหลักการเติม “s” ในภาษาไทย หวังว่าบทความนี้จะช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจหลักการเติม “s” ในภาษาไทยได้อย่างชัดเจน และป้องกันการใช้งานที่ไม่ถูกต้องในอนาคต

พบ 37 ภาพที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อ กริยาเติม s.